วันจันทร์ที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

น๊อย..อยากไปเที่ยววว

พระราชวังแวร์ซายส์ (Chateau de Versailles)

เป็นพระราชวังหลวงแห่งหนึ่งของประเทศฝรั่งเศส ตั้งอยู่ที่เมืองแวร์ซายส์ อยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของกรุงปารีส ซึ่งปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของมหานครปารีส พระราชวังแวร์ซายส์เป็นพระราชวังที่ยิ่งใหญ่และสวยงามแห่งหนึ่งของโลก และนับเป็นหนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคปัจจุบัน

และที่สำคัญที่สุด น้องจัส อยากไปมากกกกก


แน่นอนว่า ความเป็นไปได้ที่จะได้ไปเที่ยวด้วยตัวเองตอนนี้มีความ เป็นไปได้ !! ต่ำ ฮ่า
แต่เพื่อ ฝันอยากจะไป น้องจัส ต้องทำให้ได้ ^^" ยิ้มรอไปก่อน ในช่วงนี้

ประวัติ ของพระราชวังนี้ ยาวเหมือนนะ แต่น้องจัส ไม่เอาลงหรอก เพราะมันมีสาระเกินไป ฮ่าๆ ก็น้องจัสไม่ใช่คนมีสาระ >,<  ไม่ว่า ความเป็นมาเป็นของพระราชวังนี้เป็นอย่างไรก็ตาม น้องจัสของบอกตรงนี้เลยว่า สร้างขึ้นได้สวยงาม ขาดใจ สุดๆๆ ทั้งตัวปราสาท สวน ทั้งด้านหน้าและด้านหลัง อลังการ์ลได้ใจน้องจัส จริงทุกส่วนทำด้วยหินอ่อนสีขาว เป็นแบบอย่างศิลปกรรมที่งดงามมาก อย่างนี้แหละ คนเค้ารวยจริงอะไร  
พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศส ได้ปรับปรุงพระตำหนักเดิมในปี พ.ศ. 2204 ใช้เงินทั้งหมด 500,000,000 ฟรังก์ คนงาน 30,000 คน และใช้เวลาอยู่ถึง 30 ปีจึงแล้วเสร็จในพ.ศ. 2231 
นอกจากเครื่องประดับที่เก่าแก่ และสูงค่าแล้ว การจัดสวนก็เป็นที่ยอมรับกันทั่วไปว่างดงามยิ่งนัก เพราะมีการตกแต่งประดับประดาด้วยดอกไม้หลากสีสวยงามมาก โดยเฉพาะตอนฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน ส่วนที่เป็นป่าสำหรับล่าสัตว์ปัจจุบันใช้เป็นที่ๆให้ผู้เข้าชมไปเดินเล่น พักผ่อน และมีม้าหินให้นั่งเล่นเป็นระยะๆ

พูดแล้วก็ เป็นการใช้เงินที่คุ้มค่า เพราะได้สืบต่อมาให้ คนรุ่นหลังๆ จากทุกมุมโลกได้ โคจร พากันไปดูความงดงาม ของพระราชวังนี้ อิอิ น้องจัส อยากไปจริงๆๆ สวย ชวนฝัน อยากหลับอยู่ในปราสาทที่สวยงามแบบนั้นจริงๆ










 

โลก นี้ สวยงาม เพราะ ศีลปะ และ วัฒนธรรม



 

คนปลอบใจ ของตัวเอง

เคยไหม ที่ลืมตาขึ้นมาในแต่ละวันต้องเจอแต่เรื่องที่ทำให้ตัวเองต้อง
1เสียน้ำตา 
2อารมณ์เสีย 
3โมโห 
4คำพูดประชด เสียดสี เหยียดหยาม
แต่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากเดินหนีและสูดหายใจเข้าลึกๆ ใช่!! มันต้องมีกันบ้างแหละ แต่ถ้าเจอทุกวันคงไม่ไหว เพื่อนบ้างคน เรารู้จักที่จะปลอบเค้า รู้เหมือนเค้าเป็นตัวของเราเอง เป็นความรู้สึกของเราเอง เหมือนเรารู้ทุกอย่างกับความคิดของ รู้จังหวะที่จะต้องพูดอะไร แต่!! ทำไม ตัวเราเองกลับไม่มีใครเข้า บางคำพูดของใครบางคนที่เค้าพูดแบบไม่ได้คิดถึงความรู้สึกของเรา บางครั้งเราก็เสียใจเวอร์ บางครั้งก็คิดซะว่าไม่ได้ยิน ไม่ถือ หัวเราะใส่บ้าง จนบางครั้ง เรารู้สึกว่า คำพูดที่เค้าพูด ออกมา มันเริ่ม แรงเกินไปแล้ว เรารับไม่ได้ แค่เพียงเราพูดไป เค้าก็คงไม่สนใจ ปล่อยคำพูดเราผ่านเลยไป เหมือนไม่ได้ยิน
บ้างครั้ง เราเสียใจ อยากอยู่เงียบๆ ฟังเพลงเบา อยู่กับตัวเอง เค้าก็จะหาว่าเรา บ้า !! อ้าว สรุป ฉันผิดไปซะทุกเรื่อง
การคิดบวก เป็นเรื่องดี ใช่ไหม? >> แต่ถ้าคิดแล้วขัดแย้งกับคนอื่น เค้าก็จะหาว่าเราชอบขัดกับเค้าทุกเรื่อง จนบางครั้งก็รู้สึกว่า เอ๊ะ ฉันผิดอะไร
เบื่อหน่ายกับคนขี้แพ้ ที่ทำอะไรเองไม่เป็น ที่ชอบทำตัวเรียกร้องความสนใจ จากคนอื่น >.< บางครั้งรู้สึกเบื่ออย่างแร๊ง กับคำพูด ที่พูดว่าตัวเองดูต่ำต้อย ดูไม่มีอะไรดีเหมือนคนอื่น ไม่มีนั้น ไม่มีนี้ เหมือนใครเค้า อยากจะได้ อยากจะเอา แต่ตัวเองไม่เคยคิด ที่จะสร้างหรือทำสิ่งๆนั้น ขึ้นมาด้วยตัวเอง
รำคาญกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง เรื่องไรสาระ บางครั้ง ฉันไม่อยากรู้ ไม่อยากเห็น ทำไมต้องพยายามบีบบังคับให้สนใจกับเรื่องปัญญาอ่อน ทั้งๆที่ตัวเองก็น่ารู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากยิ้มและพยักน่า 
ไม่รู้ว่าจะทนเพื่ออะไร ทั้งๆที่มันไม่ใช่เรื่องของเรา